قرآن منظوم-سوره البینۀ
قرآن منظوم-سوره البینۀ
سرآغاز گفتار نام خداست
که رحمتگر و مهربان خلق راست
همانا که کفار اهل کتاب
همان مشرکان بدور از صواب
نشستند دست از عملهاي خویش
که تا حجتی فاش آمد به پیش ( 1)
رسولی فرستاد یکتا خدا
که خواند کتابی بري از خطا ( 2)
بري و مبرا ز هر کاستی
شده ثبت در آن کتب راستی ( 3)
نکردند اهل کتاب از نخست
ره تفرقه بر پیمبر درست
مگر بعد از آنی که حجت تمام
بگردید بر آن کسان در کلام ( 4)
بر آنان نشد امر اندر کتاب
بجز این سخن بر سبیل صواب
که باشند مخلص به یکتا خدا
بخوانند او را بدون ریا
بخوانند دائم نماز و صلات
ببخشند بر بینوایان زکات
بلی خود همین است دین درست
اگر سوي آن راه خواهید جست ( 5)
همه مشرکان به پروردگار
همه کافران یهود و نصار
بیفتند در نار دوزخ تمام
بسوزند در آتش آن مدام
همانا که خود بدترین بشر
همین مردُمانند در کار شر(6)
ولی مؤمنان به پروردگار
که صالح بگشتند و پرهیزکار
از ایشان نکوتر در اهل جهان
نبودست هرگز عیان و نهان ( 7)
که پاداش آنها ز پروردگار
بهشتیست جاوید روز شمار
که جاریست زیر درختان آن
بسی چشمه هاي زلال و روان
همیشه بمانند در آن مقام
همه جاودانند آنجا مدام
از آنها خدا هست خشنود و شاد
رضایند ایشان هم از رب راد
کسی را رسد مزد، باغ بهشت
کز ایزد بترسید و زشتی بِهِشت ( 8)
منبع:کتاب ترجمه منظوم قرآن کریم
نویسنده:سید محمد علی محمدی
ناشر:دانشگاه آزاد اسلامی رودهن
